Aşı Macunu

Aşı macunu, aşı veya budama bölgesinin harici etkenlerden kayıp görmesini ve su kaybını önlemektedir. Aşılar doğruca yapılmalıdır, mevsim ile alakalı değildir. Genellikle aşılar ilkbahar aylarında yapılmaktadır. Fakat ilkbahar ayında yapılması şart değildir.

Zift ile balmumu ufak parçalara ayrılıp bir kap içerisinde ve alevsiz ateş üzerinde ısıtılarak eritilir. Diğer bir kapta içyağı tekrardan ateş üstünde eritilir ve ardından eritilmiş zift ile balmumu içine katılır. Malzemelerin üst kısmına ince olarak elenmiş odun küllerini döküp iyice karıştırılarak ısıtılmaya aynı ritimde devam edilir ve kaplara dökülür. Macun soğuyunca katılaşmaktadır. Kullanılacağı zaman yumuşaması için ısıtılması gerekir. Fakat macunu çok fazla sıcak kullanmamak gerekir, sıcak olmamasına dikkat edilmesi gerekir.

Çam sakızı ateşte eritilir, daha sonra içine bezir yağı ve balmumu katılmaktadır. İyice karıştırılıp eritildikten sonra ateşten indirilerek soğuması için bir kenara alınır. Ardından hafif ve ağır bir şekilde ispirto ilave edilerek karıştırılır.

Dallardaki tomurcuk noktaları veya filiz gözleri diyebileceğimiz ufak şişliklere aşı yapılmalıdır. Şişmenin arttığı zaman, gözler patlamadan öncesinde aşı yapılmalıdır.

Aşı macunu neden çoğunlukla ilkbahar ayında yapılmalıdır; sonbaharbitiminde uyku halinden çıkmış bitkilerin köklerinde ve gövdesinde çokça enerji depolanmış olur. Tüm bunlara bakacak olursak, aşı zamanı ilkbahar ayı başından temmuz ortasına kadar geçen zamandır. Kış mevsiminin erken bastırdığı yerlerde en geç haziran sonuna kadar aşı macununu uygulamak gerekir. Çünkü aşılanan kısımlar şiddetli geçen soğuklara dayanamaz ve yaz sonuna kadar kuvvetlenmesi gerekir.

Aşılama, iki bitki parçasını bir bitkiymiş gibi kaynaşacak ve büyümelerine aynı ritimde devam edecek olarak birleştirme tekniğidir. Aşılama, bitkilerde yapılan tohumsuz bir üretme şeklidir. Çoğaltılması istenilen çeşitten, bir gözün veya aşı kalemi ismi verilen bir dal parçasının anaç denen bir diğer bitki üst kısmına yerleştirilip tutturulmasıdır.

Meyve çeşitleri, tipik olarak, tohum ile üretildiklerinde tür karakterini kaybederek, yabanileşmeye yönelmektedirler. Üretilmesi istenilen hastalıklara sağlam meyve çeşitlerini aşılama yöntemi ile çoğaltmak olanağını sağlamaktadır.